پلنگ یکی دیگر از جانوران خارق العاده ی نژاد گربه سانان می باشد این جانور بطور پراکنده ای در زیستگاه های متنوع و گسترده در جهان می زیست دارای زیر گونه های زیادی از جمله:

می باشد اما تخریب زیستگاه و شکار، قلمرو این حیوان را به شدت کاهش داده و امروزه بیشترین تراکم پلنگ‌ها درآفریقای جنوب صحرا است. اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست این حیوان را با توجه به کاهش جمعیت و کاهش محدودهٔ زندگی آن در فهرست گونه‌های «در مرز تهدید به انقراض» قرار داده‌است.

پلنگ در مقایسه با دیگر گربه‌سانان پاهایی کوتاه، بدنی کشیده و جمجمه‌ای بزرگ دارد. بیشتر به جگوار شباهت دارد با این تفاوت که کوچکتر و لاغرتر از آن است. پوستش با خال‌هایی گل‌مانند پوشیده شده که شبیه به خال‌های جگوار است رنگ پوست این جانور از زرد روشن تا قرمز و با خالهای سیاه و قهوه ای متغییر است حتی گونه های از آنها تماما سیاه می باشند.موفقیت بالای این گونه در حیات وحش تا حدی به قابلیت‌های شکارگری فرصت‌طلبانه‌اش، انطباق‌پذیری‌اش با زیستگاه‌های مختلف، امکان دویدن با سرعت ۵۸ کیلومتر در ساعت، توانایی بی‌نظیرش در بالارفتن از درخت حتی در حالی که لاشهٔ بزرگی را با خود حمل می‌کند و همچنین توانایی شناخته‌شده‌اش در حرکت پنهانی مربوط می‌شود. پلنگ تقریباً از هر حیوانی که بتواند شکار کند تغذیه می‌کندنواحی پر درخت و صخره‌ای و نزدیک رودخانه را ترجیح می‌دهند. کمتر به کوهپایه‌ها پایین می‌آیند و به ندرت در دشتها دیده می‌شوند. اگر چه بیشتر شبها فعالیت می‌کنند ولی در روز هم دیده می‌شوند. خوراک اصلی آنها سم‌دارانی چون گوسفند ، بز کوهی و گاهیخوک وحشی است. هنگامی که این نوع شکارها کمیاب باشد از پرندگان و جوندگان و حیوانات کوچک دیگر تغذیه می‌کنند.

پلنگ، یا پشت شکار را با دندانش می گیرد شکار را می چرخاند. به درخت یا سنگ می کوبدش. بر سینه ی آن شکار ان شکار استخوان خرد شده حمله می برد. پاره اش می کند. قلب شکار را همان اول می خورد. آن وقت، دیگر به شکار دست نمی زند کنارش می شیند تا شکار کاملا جان دهد هنگامی که از مرگ طعمه مطمعن شد شروع به خوردن آن می کند